oddział II i III
Marzanna jednoznacznie kojarzy się nam z pierwszym dniem wiosny. Topienie Marzanny to jeden z niewielu starosłowiańskich obrzędów, który do dziś jest kultywowany, choć w zależności od rejonu – w różny sposób.
Marzanna to według ludowych podań słowiańska bogini, która symbolizowała śmierć. Śmierć Marzanny zgodnie z ludowymi wierzeniami oznaczała budzenie się przyrody do życia, a więc początek wiosny. W tym dniu boginię zastępowało inne słowiańskie bóstwo – Jaryła, które symbolizowało zieloną porę roku.
Symbolem Marzanny była kukła, którą starosłowiańskim zwyczajem, po wszystkich domach we wsi obnosiły dzieci, które dodatkowo trzymały w rękach gałązki jałowca. Następnie Marzannę palono lub topiono przy śpiewie tradycyjnych pieśni. Wierzono, że obrzęd ten to pewnego rodzaju ofiara mająca zapewnić przyszły urodzaj. Kukła Marzanny wykonywana była ze słomy, płótna i licznych ozdób (korali i wstążek), lub przystrajano ją w lokalny strój ludowy. Najczęściej kukła nadziewana była na kij, dzięki czemu łatwiej było ją trzymać w górze.
Nasza społeczność przedszkolna zadbała o zachowanie ekologicznej postawy wobec środowiska przyrodniczego i postanowiła przy wspólnej recytacji kołysanki „uśpić Marzannę do grudnia”.
Na Śląsku poza typowym topieniem Marzanny kultywuje się też zwyczaj „chodzenia z gaikiem”. Na naszej imprezie był on też przewidziany. Gaik został wykonany przez dzieci z oddziału II. Przygotowania do powitania wiosny w dniu 20 marca szły pełną parą. Wokaliści w tym Maksymilian z oddziału III ćwiczył z dużym zaangażowaniem śpiew piosenki, pt.: „Maszeruje wiosna” w domu. Zaangażowanie chłopca możemy zobaczyć klikając na poniższy link:
https://drive.google.com/open?id=12Eq0JOn0-zSilv1Ix_zhYUZ_SAK9rjjt
Maksiu Twoja postawa jest budująca! Trudno, los pokrzyżował nasze plany, lecz mimo trudnej sytuacji zachęcamy wszystkie dzieci do powitania wiosny w gronie rodzinnym.
